به نقل از «مهر»

ردپای جهش ژنتیکی در دی ان ای خون فضانوردان

تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۵۹۴۷۸۸۶

به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از اسپیس، طبق تحقیقی که در نشریه «نیچر کامونیکیشن بیولوژی» منتشر شده، دی ان ای سلول های بنیادی تشکیل دهنده خون همه ۱۴ فضانورد شرکت کننده در پژوهش (که در برنامه شاتل فضایی ناسا نیز شرکت کرده بودند) جهش یافته بود. هرچند این جهش ها با توجه به سن فضانوردان به طور غیرمعمولی بالا بودند، اما میزان آنها کمتر از آستانه کلیدی ابتلا به سرطان بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

البته نتایج تحقیق چندان عجیب نیست. پژوهشگران معتقدند با بررسی مرتب خون فضانوردان هرگونه جهش احتمالی رصد می شود. برنامه های رصد طولانی مدت سلامت فضانوردان نقش مهمی در طرح های ناسا دارد زیرا این سازمان فضایی تصمیم دارد در برنامه آرتمیس دوباره نیروی انسانی به ماه بفرستد.

به نوشته دیلی میل در این پژوهش ۱۴ فضانورد از برنامه شاتل ناسا که بین سال های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۱ میلادی به فضا سفر کرده و به طور متوسط ۱۲ روز در فضا بودند، شرکت کردند.

محققان دوبار نمونه خون از فضانوردان جمع آوری کردند؛ یک بار ۱۰ روز قبل از سفر فضایی و بار دیگر روز پس از فرود آنها روی زمین. همچنین گلبول های سفید خون آنها نیز ۳ روز پس از فرود نمونه برداری شد. نمونه های مذکور در فریزر و در دمای -۱۱۲ درجه فارنهایت به مدت ۲۰ سال ذخیره شدند.

دیوید گوکاسیان استاد کاردیولوژی در انستیتو تحقیقات کاردیوواسکولار ماونت سینایی در نیویورک در بیانیه ای می گوید: فضانوردان در محیطی با فرایند های عجیب فعالیت می کنند که عوامل بسیاری از جمله اشعه های فضایی به جهش هایی در بدن آنها منجر می شوند. این بدان معنا است که ریسک آن وجود دارد که جهش های مذکور به هماتوپوزیس کلونال(clonal hematopoiesis) منجر می شود.

جهش‌هایی که در ژن‌ها مشاهده شد، کمتر از دو درصد بود. طبق بیانیه محققان افرادی که جهش های ژنتیک آنها از این آستانه عبور کند، با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و برخی از انواع سرطان روبه‌رو می شوند.

کد خبر 5583231 شیوا سعیدی قوی اندام

منبع: مهر

کلیدواژه: تحقیقات علمی فضانوردان دی ان ای فناوری فضایی سفر به ماه ناسا حاکمیت سایبری فناوری فضایی معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری تحقیقات علمی شرکت دانش بنیان ناسا امنیت اطلاعات نوآوری وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات همراه اول ایالات متحده امریکا اربعین حسینی سفر به ماه تولید دانش بنیان

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۵۹۴۷۸۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نقشه ژنتیکی پرواز: پستانداران چگونه تکامل یافتند تا در هوا شناور بمانند؟

مردم برای توصیف امور غیرممکن می‌گویند «وقتی خوک‌ها پرواز می‌کنند». اما حتی اگر بیشتر پستانداران در تمام عمرشان به‌طور کامل روی زمین زندگی کرده باشند، توانایی پرواز بارها و بارها در طول تکامل پستانداران، در گونه‌هایی از خفاش‌ها گرفته تا سنجاب‌های پرنده، تکامل یافته است.

به گزارش زومیت، اما پستانداران چگونه تکامل یافتند تا پرواز کنند؟ گروهی از محققان به رهبری دانشگاه پرینستون و کالج پزشکی بیلور در آمریکا، در مطالعه‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی نیچر منتشر شده است، اساس ژنومی و تکاملی «بال‌پوست» را توضیح داده‌اند. بال‌پوست، غشای پوستی نازک و انعطاف‌پذیری است که فاصله‌ی میان دست و پاهای برخی گونه‌های پستانداران را می‌پوشاند و به آن‌ها امکان می‌دهد در هوا اوج بگیرند.

به‌گزارش سای‌تک‌دیلی، دکتر ریکاردو مالارینو، استادیار زیست‌شناسی مولکولی در پرینستون و نویسنده‌ی همکار مطالعه، می‌گوید: «به‌طور دقیق نمی‌دانیم که از دیدگاه مولکولی و ژنتیکی، چگونه ویژگی‌ها و سازگاری‌های جدید سرچشمه می‌گیرند. ما می‌خواستیم بررسی کنیم که چگونه یک نوآوری تکاملی به وجود می‌آید.»

گروه محققان برای درک بهتر تکامل بال‌پوست، روی کیسه‌داران متمرکز شدند. دلیل انتخاب کیسه‌داران این است که توانایی شناور ماندن (گلاید کردن) بارها و بارها با تغییرات تشریحی مشابه، در کیسه‌دارانی با رابطه‌ی تنگاتنگ، مانند بادپر شکری دیده شده است. بادپر شکری کیسه‌داری چنان کوچک است که در جیب جا می‌شود و به عنوان یک حیوان خانگی عجیب‌و‌غریب، بسیار محبوب است.

درک توانایی گلاید از منظر ژنتیکی

محققان کالج بیلور با توالی‌یابی ژنوم ۱۵ گونه از کیسه‌داران، توالی‌های دی‌ان‌ای را در هر دو گونه‌های پروازی و بستگان غیرپروازی آن‌ها، تعیین کردند. مقایسه‌ی توالی‌ها، تکامل سریع‌تری را در نزدیکی ژنی به نام Emx2 آشکار کرد.

ژن Emx2 با استفاده از نقشه‌ای ژنتیکی که در همه‌ی پستانداران وجود دارد، بال‌پوست را به وجود آورده است

دکتر ارز لیبرمن آیدن، استاد ژنتیک مولکولی و انسانی در بیلور و نویسنده‌ی همکار مطالعه، می‌گوید: «جالب اینجاست که به نظر نمی‌رسد توالی ژن در جایی رخ داده باشد که مرتبط‌ترین تغییرات در آن به وجود می‌آید. در عوض، تغییرات کلیدی در توالی‌های دی‌ان‌ای کوتاهی به نام «افزاینده‌ها» رخ می‌دهد که در نزدیکی ژنوم قرار دارند. افزاینده‌های در‌حال تغییر، نحوه و مکان فعالیت ژن Emx2 را در بدن تغییر می‌دهند و باعث تکامل پرواز می‌شوند.»

ساز‌و‌کار‌های تکاملی و رویکردهای تجربی

خورخه مورنو، دانشجوی تحصیلات تکمیلی در آزمایشگاه مالارینو و نویسنده‌ی اول مطالعه، می‌گوید درک تغییرات اساسی که در سطح ژنومیک رخ می‌دهد تا این‌گونه صفات همگرا را ظاهر کند، دارای اهمیت است. زیرا می‌تواند به ما بگوید که آیا تکامل، مسیر کمترین مقاومت را هدف قرار داده است یا خیر. نتیجه یکسان است، اما مسیرهای متفاوتی برای رسیدن به آن وجود دارد.

محققان در مرحله‌ی بعدی، قصد داشتند که ایده‌ها را آزمایش کنند. آن‌ها برای انجام این کار، از منحصربه‌فردترین ویژگی کیسه‌داران، یعنی کیسه‌ی آن‌ها استفاده کردند.

دکتر الگا دودچنکو، استادیار ژنتیک مولکولی و انسانی در بیلور و نویسنده‌ی همکار مقاله، می‌گوید بچه کانگوروهای کیسه‌دار، در مراحل رشد بسیار زودتری نسبت به پستانداران معمولی متولد می‌شوند. به جای اینکه رشد در شکم مادر ادامه یابد، آن‌ها به داخل کیسه‌ی او می‌خزند و تا زمانی که آماده شوند تا مستقل از مادر به زندگی ادامه بدهند، همان‌جا می‌مانند. این حقیقت که آن‌ها دقیقاً در کیسه قرار می‌گیرند، مطالعه‌ی چگونگی تأثیر ژن‌های فردی مانند Emx2 بر رشد کیسه‌داران را بسیار آسان‌تر می‌کند.

محققان نشان دادند که ژن Emx2، با استفاده از نقشه‌ای ژنتیکی که احتمالاً در همه‌ی پستانداران وجود دارد، بال‌پوست کیسه‌داران را به وجود آورده است. به عنوان مثال، ژن Emx2 در پوست هر دو طرف بدن موش‌ها و بادپرهای شکری فعال است، اما در بادپر شکری، برای مدت طولانی‌تری بیان شده است.

دودچنکو خاطرنشان می‌کند: «با اصلاح افزاینده‌های حیاتی ژن Emx2، گونه‌ها یکی پس از دیگری از این برنامه‌ی جهانی بهره برده‌اند تا توانایی شناور ماندن در هوا را به‌دست آورند.» این خبر برای خوک‌هایی که امید دارند روزی به آسمان برسند، بسیار دلگرم‌کننده است.

کانال عصر ایران در تلگرام